بنده حقيقى كسى است كه شيرينى اش طاعت خدا، لذتش دوستى خدا، نيازش به خدا، درد دلش با خدا، تكيه و اعتمادش بر خدا، حسن خلقش رفتار هميشگى، شغلش سخاوت، ثروتش قناعت، كارش عبادت، توشه ‏اش پرهيزگارى، گفتمانش قرآن، همنشينش ياد خدا، پوشش وى تهيدستى، خوردنى اش گرسنگى، نوشيدنى‏ اش تشنگى، پيراهنش شرم و حياء، زندانش دنيا، دشمنش شيطان، نگهبانش خدا، آسودگى‏ اش مرگ، خوشى اش قيامت و جايگاهش بهشت باشد .

به را ستی چگونه می شود بندگی کرد در زندگی؟

چگونه به درجه ی بندگی برسیم؟

ایا می دانید در سر سنگ قبر ایت الله بهجت نوشته اند بنده ی خدا؟

مادرترزا:

برای رسیدن به بندگی اول باید عبادت کرد.وقتی که عبادت کردی ایمان می آوری.وقتی که ایمان میاوری عاشق خدا می شوی و وقتی که عاشق خدا می شوی بنده ی خدا هم میشوی.مهم نیست هندو باشی یا مسلمان یا مسیحی.همه ی ما بندگان خداییم.

خداوند نیکوکاران را دوست دارد

خداوند توبه کنندگان را دوست دارد

خداوند جوانی را که جوانیش را در اختیار خدا قرار می دهد دوست دارد

خداوند گشاده رویان و خوش رویان را دوست دارد

خداوند راستگویان را دوست دارد

خداوند پرهیزگاران را دوست دارد

خداوند کسانی را که به ضعیف ها کمک می کنند را دوست دارد

خداوند مظلومان را دوست دارد

خداوند مجتهدین را دوست دارد

(ببینید خداوند چقدر دوستتان دارد.بیاید امروز عبادت هایمان واقعی باشد)

غزه محك است عيارتان پيدا شد.

وقت عمل است، شعارتان پيدا شد؟

امروز ميان كوفه و كرب و بلا

با امر ولي، تبارتان پيدا شد

************

پنداشته اند كه ما ز خاموشانيم

همرنگ جماعت فراموشانيم

ما آرزوي كرب و بلا را داريم

با ياد حسينمان كفن پوشانيم

************

مي خواند زيارت و تو را ياد آمد

قلبش بشكست و ليتنا ياد آمد

اي خون خدا ! دوباره

دو روز مانده به جهان تازه فهمیده بود که هیچ کاری نکرده.از خدا شکایت کرد و وقت بیشتری خواست.خدا سکوت کرد.فریاد زد و جار و جنجال کرد.خدا سکوت کرد.کفر گفت و سجاده درو انداخت.خدا سکوت کرد.دلش گرفت و گریست.خدا سکوتش را شکست و گفت:عزیزم امروزت را وقت جار و جنجال کفر و فریاد کردی.تنها یک روز مانده.بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن.گفت:اما در یک روز چگونه می شود زندگی کرد؟-کسی که یک روز واقعا زندگی کند گویا هزار سال زندگی کرده است و کسی که لذت یک روز زندگی را از دست داده همینطور هزاران سال هم به کارش نمی اید.و گوی زندگی را در دستش گذاشت.-می ترسید تکان بخورد راه برود.می ترسید گوی از دستش بریزد.با خود گفت وقتی که یک روز مانده به پایان عمرم نگه داشتن این گوی چه فایده داره.بلند شد و یک روز زندگی کرد.دوید کنار باغچه دراز کشید اسمان ابی را نگاه کرد قدم زدن کفش دوزک را نگاه کرد به همه سلام کرد خدید سبک شد و تمام شد.ان روز اسمان خراشی را بر پا نکرد.مالک زمینی نشد.مقامی بدست نیاورد اما.....

فرشتگان فردا در تقویم خدا نوشتند کسی که هزار سال زندگی کرد.

پایان